Hoe jij als lezer mij vorige week kippenvel bezorgde
Vorige week dook ik in mijn eigen emoties en zette alles op papier. Nou ja, letterlijk op een computerscherm. Binnen no-time typte ik mijn verhaal en was ik voor een moment terug in het verleden.
Maar na het typen van mijn verhaal twijfelde ik toch een paar dagen of ik dit met de buitenwereld wilde delen. Het was zo persoonlijk en maar een klein aantal mensen wist hoe ik mij die periode echt voelde. Ik vond het doodeng.
Een minuut voordat ik het artikel publiceerde, twijfelde ik nog. Maar een druk op de knop later stond het live. Kriebels in mijn buik, want het stond nu echt zwart op wit. Mijn verhaal, mijn emoties en mijn gevoelens.
Wil je weten wat de reacties in mij los maakten?
Het einde van een vervelende periode. Revalideren met een reisblog
16 januari 2014. Deze dag staat voor mij als een zwarte bladzijde in mijn geheugen. Het is het begin van een periode die niet zo lekker loopt en ik soms niet weet wat ik met mijzelf aan moet.
Het moet de dag worden die mij van de pijn gaat helpen. Na bijna drie jaar pijnklachten in mijn elleboog, die niemand echt kan verklaren en verhelpen, doet de operatie hopelijk wel zijn werk.
De orthopeed is na afloop positief, want ze heeft het een en ander weggehaald dat op MRI scans en echo’s niet te zien was. Precies op de plek van de pijn, dus dit moet het gewoon zijn…
Klein Zwitserland in Luxemburg. Een paradijs in het groothertogdom
Het is nog vroeg in de ochtend als we in Mullerthal aankomen. Luxemburg-stad hebben we achter ons gelaten en we bevinden ons in een totaal andere wereld. Een wereld die Klein Zwitersland heet of om het exotischer te laten klinken: Petite Suisse.
Wandelaars kunnen hier hun hart ophalen, want de borden wijzen in de richting van de verschillende wandelpaden. En dat zijn er behoorlijk veel. Vol goede moed stappen we uit de auto, we trekken de veters van onze schoenen nog eens extra aan en maken we ons klaar om de bossen in te duiken.
Chillen op de Antillen. Ga je dan naar Aruba, Bonaire of Curaçao?
Op zo’n 9 uur vliegen hier vandaan ligt een heerlijk stukje Nederland. Drie eilanden liggen hier naast elkaar: Aruba, Bonaire en Curaçao. Op deze eilanden kan je met de Nederlandse taal uit de voeten, maar daar blijft de overeenkomst met Nederland dan ook wel bij.
Op het moment dat je het vliegtuig uitstapt, wachten de wuivende palmbomen en de stralende zon je op. Dat is al één goede reden om Nederland te verlaten. Voordat ik deze eilanden bezocht, had ik het beeld dat het allemaal wel hetzelfde zou zijn. Hoe verschillend kunnen deze drie eilanden, die zo dicht bij elkaar liggen, nou zijn? Heel verschillend, kwam ik dus achter…
Wil je weten wat de verschillen zijn?
Het verhaal achter de foto #2
Een heerlijke rustige dag op het strand van Samara. Het is tijd om bij te komen na de vele geweldige indrukken die we hebben opgedaan in Costa Rica. Niet geheel onbelangrijk, maar de weergoden zijn ons op dat moment gunstig gestemd en we gaan een zonovergoten dag tegemoet.
Een zonnige dag is zeker niet standaard tijdens het regenseizoen in Costa Rica. Hoewel het toch niet de eerste keer is dat we een land bezoeken gedurende het regenseizoen is het wel de eerste keer dat er daadwerkelijk zoveel regen uit de lucht valt.
Maar deze dag gelukkig niet. Vandaag hebben we niet meer nodig dan onze slippers, leesvoer en een flinke dosis zonnebrandcrème.