Archives: Dominicaanse Republiek
Op bezoek bij een lokale school op de Dominicaanse Republiek
Op ongeveer een half uur rijden van Punta Cana komen we terecht op een kleine, lokale school. De kinderen hebben op dat moment vakantie, maar krijgen wel ieder dag een maaltijd.
Alle reden dus om naar school te gaan, want de ouders hebben het in dit dorp verre van breed. Op het moment dat wij aan komen rijden, komen de kinderen in no-time uit alle hoeken vandaan. Kleine peuters die net kunnen lopen tot aan de oudere kids die richting de puberteit gaan.
Maak kennis met de kinderen van de Dominicaanse Republiek. De kinderen waarvan de toekomst onzeker is, maar het zijn ook de kinderen die je verwarmen met hun ondeugende glimlach.
Benieuwd hoe ons bezoek eruit zag?
Surfen op de Dominicaanse Republiek
Bij surfen dacht ik niet als eerste bestemming aan de Dominicaanse Republiek. We deden het een aantal jaar geleden in Australië en dat is natuurlijk één van dé surfbestemmingen. Maar dat niet ver van de resorts het mooie strand van Macao ligt en dat je hier kan surfen; dat wist ik niet.
Ik sta op reis open voor verrassingen, dus op een vroege woensdagochtend stonden wij klaar voor dit avontuur. Met de slaap in onze ogen werden we opgehaald en een klein half uur later kwamen we aan op een plek die niet te vergelijken is met het resort. Heerlijk zo’n andere omgeving…
Wil je weten hoe deze dag verliep?
Een schrijnend contrast tussen de resorts en de locals op de Dominicaanse Republiek
De grote resorts die langs de kustlijnen van de Dominicaanse Republiek liggen, staan in een schril contrast tot het leven van de Dominicanen zelf. Het meeste geld dat in deze resorts wordt verdiend, verlaat het land richting de Spaanse miljonairs die de hotels bezitten.
Jammer eigenlijk dat een land zo weinig profiteert van de inkomsten van het toerisme. Het levert natuurlijk werkgelegenheid op, maar het is hard werken. Het zijn lange dagen, er is weinig vrije tijd en dikke centen levert het niet op.
Tijdens ons verblijf op de Dominicaanse Republiek gingen we een dag op pad met Wimpy. Een Belg die al twintig jaar hier woont. Hij begint met een reeks verhalen waar je haren recht van overeind gaan staan. Verhalen waarbij je je afvraagt in hoeverre het waar kan zijn. Totdat je het later met eigen ogen aanschouwt.
We bezoeken deze dag een aantal lokale families. Rijke en arme gezinnen, om een indruk te krijgen van de verschillen. Deze bezoeken hebben niets te maken met de plekken waar de meeste toeristen worden gedropt.
Kijk mee naar het leven van de locals
Santo Domingo: het koloniale hart van de Dominicaanse Republiek
De hoofdstad van de Dominicaanse Republiek is niet om de hoek als je in Punta Cana verblijft, of eigenlijk waar dan ook op het eiland. Santo Domingo ligt op drie uur rijden en daar moet je zin in hebben tijdens je vakantie.
Eigenlijk beter gezegd, daar moet je gewoon zin voor maken. Drie uur later sta je namelijk in een hele andere wereld. Geen resort met stranden meer, maar een miljoenenstad met een koloniaal centrum. De binnenstad is niet enorm groot, maar wel de moeite waard om doorheen te slenteren.
Het is aan te raden om vooral binnen dit gedeelte te blijven. Buiten de muren van het koloniale centrum gaat het er net iets anders aan toe. Dan zie je wel hoe de Dominicanen echt leven, maar je wordt gewaarschuwd om je spullen heel goed in de gaten te houden.
Nieuwsgierig naar Santo Domingo?
Mijn eerste indrukken van de Dominicaanse Republiek
We stappen uit het vliegtuig en een beklemmende warmte komt ons tegemoet. Na de frisse airco in het vliegtuig moeten we nog omschakelen. Als ik om mij heen kijk, zie ik voor het eerst een luchthavengebouw waar ik vrolijk van word. De lokale architect zorgt voor een Caribisch tintje en met de rieten daken lijkt het bijna alsof we een gezellige strandtent binnen komen.
De eerste stop is bij een balie, waar we tien euro betalen voor een soort visum. De man ziet een twintig euro biljet in mijn handen, is blij dat hij het verhaal niet voor de zoveelste keer uit hoeft te leggen en pakt het biljet gretig aan.
We sluiten aan in de volgende rij en wachten tot we de douane door mogen. De man die de stempels in het paspoort verzorgt, kletst gezellig met zijn collega. Mijn Spaans is verre van vloeiend, dus het kan zomaar gaan over de wasmachines die bij de lokale verkoper in de aanbieding zijn.
Pats, boem, onze stempel staat erin en we lopen door naar de bagage…
Benieuwd hoe mijn eerste indrukken zijn van de Dominicaanse Republiek?