Hoe jij als lezer mij vorige week kippenvel bezorgde
Vorige week dook ik in mijn eigen emoties en zette alles op papier. Nou ja, letterlijk op een computerscherm. Binnen no-time typte ik mijn verhaal en was ik voor een moment terug in het verleden.
Maar na het typen van mijn verhaal twijfelde ik toch een paar dagen of ik dit met de buitenwereld wilde delen. Het was zo persoonlijk en maar een klein aantal mensen wist hoe ik mij die periode echt voelde. Ik vond het doodeng.
Een minuut voordat ik het artikel publiceerde, twijfelde ik nog. Maar een druk op de knop later stond het live. Kriebels in mijn buik, want het stond nu echt zwart op wit. Mijn verhaal, mijn emoties en mijn gevoelens.
Een brok in mijn keel
Na de druk op de knop stromen de eerste reacties binnen. Lieve reacties, die hartverwarmend zijn en mij een brok in mijn keel geven. Mensen die mij niet of nauwelijks kennen, maar toch zoveel begrip tonen.
Maar ook vrienden en familie steken mij een hart onder de riem. Naast de reacties op mijn blog en social media maakt mijn WhatsApp overuren en ontvang ik zelfs een kaart in de brievenbus. Wat ontzettend lief allemaal.
Ik krijg reacties dat bij mensen de tranen in de ogen staan tijdens het lezen van mijn verhaal. Dat raakt mij wel diep, met als gevolg dat ik de tranen weer in mijn ogen voel prikken. Dat schiet lekker op zo!
Bedankt allemaal
Eigenlijk wil ik maar één ding zeggen: bedankt voor alle reacties. Het doet mij ontzettend veel en dat maakt dat het goed voelt om mijn verhaal met jullie te delen. Mijn hoofd zat er de afgelopen dagen vol van en van nieuwe artikelen kwam weinig terecht.
Al hadden we dit weekend een bruiloft en de rosé smaakte mij prima. Wellicht dat dit ook een kleine rol speelde;-).
Maar de nieuwe ideeën borrelen op in mijn hoofd, dus ik zit er deze week weer klaar voor. Voor een goede afsluiting van het verhaal ben ik de fotoarchieven ingedoken voor een aantal blije foto’s.
Geniet en pluk de dag, het leven is te kort om er niets mee te doen!
Ik had je blog inderdaad ook gelezen, maar nog niet gereageerd. Bij deze dus nog een reactie op je persoonlijke blog 😉 Ik wilde je nog zeggen dat ik het super knap vind hoe je je verhaal hebt gedaan en ben zo ontzettend blij voor je dat het nu zoveel beter gaat. Ook hoop ik dat je een te gekke tijd gaat hebben in september in Zuid Afrika (hoe kan het ook anders?!), maar eerst chillen op de Dominicaanse Republiek. Je hebt het verdient! 🙂 Ennneh die blogposts komen wel weer hoor 😉
Dank je wel Daphne! Met dat chillen komt het wel goed…en met Zuid-Afrika vast ook! Al is het dan wel pas in november;-)
Virtuele knuffel voor een nare periode! En op naar het geluk 🙂
Dank je wel! Zeker op naar het geluk:-)
Ook ik heb je blog gelezen, maar had ook niet gereageerd. Ik ben een beetje een stille lezer van je blog – en had op dat moment geen woorden om je een hart onder de riem te steken. Maar ik vind je verhaal inspirerend en bijzonder hoe jouw blog je eigenlijk mede zo uit de put heeft getrokken. Laatst zei iemand tegen me: ‘Jouw blog is het bewijs dat je vanuit niets, iets op kan bouwen. En dat kunnen maar weinig mensen.’ In jouw geval heb je zelf een redding gecreëerd. Een motivatie om beetje bij beetje iets te kunnen doen wat je voorheen misschien nooit gedacht had. En ook dat kunnen maar weinig mensen. Dus bedankt voor het delen van je verhaal. Het is heel bijzonder en je mag jezelf best die credits eens geven!
Wat een mooie woorden zeg, dank je wel! En stille lezers worden ook gewaardeerd hoor. Maar ik vind het erg leuk dat je nu reageert op mijn verhaal. Bedankt voor je fijne reactie!
Ik heb je blog ook even gelezen en wat goed om te lezen dat het inmiddels beter met je gaat en dat je leert omgaan met alle tegenslagen en het geluk nu weet te vinden. En wat fijn moet het zijn om allemaal meelevende en opbeurende reacties te krijgen na het doen van je verhaal.. Alvast heel veel plezier en een te gekke tijd in Zuid-Afrika; mooi vooruitzicht!
Ja, dat is zeker fijn! En dank je wel, het is een zeker een mooi vooruitzicht. Daar gaan we ongetwijfeld van genieten!
Ik heb net even je verhaal gelezen. Heftig hoor! Erg mooi geschreven en je mag inderdaad trots zijn op jezelf. Lijkt me erg frustrerend om zoveel pijn te hebben terwijl het niet echt te verklaren is en niemand het aan je kan zien. Fijn dat je nu weer van dingen (vakanties) kunt genieten en dat je zoveel energie van je blog krijgt. Alvast veel plezier gewenst op de Dominicaanse Republiek en in Zuid-Afrika.
Bedankt voor je reactie Anita. Het is enorm frustrerend, maar het is niet anders en komt wel goed. En met die reizen komt het zeker goed, dank je wel!