Tag Archives: reizen
Op zoek naar die ene fantastische foto
Op reis gaan zonder camera is natuurlijk geen optie. De beelden en ervaringen moeten worden vastgelegd. Daarbij is het de uitdaging om alles zo mooi mogelijk weer te geven.
Sinds een aantal jaar ga ik op pad met een spiegelreflexcamera. Vlak nadat ik de camera kreeg, de oude van mijn vader, volgde ik al eens een cursus waarbij de technische aspecten aan bod kwamen. Leuk, zo’n camera, maar ik had geen idee wat ik ermee kon doen.
Na die cursus duurde het eigenlijk nog wel even voordat het kwartje viel. Ik wist inmiddels hoe ik bepaalde instellingen kon aanpassen, waardoor ik niet op de automatische stand fotografeerde en er meer mee kon doen. ‘Oefening baart kunst’ was hierbij zeker van toepassing op mij.
In maart kwam er een jaartje bij op de teller en van Martijn kreeg ik een geweldig verjaardagscadeau: een cursus reisfotografie. Wederom bij dezelfde fotograaf als de eerste cursus, maar dit keer met een andere insteek. Deze keer met mijn nieuwe camera, dus een mooie gelegenheid om hiermee aan de slag te gaan.
Mooie foto’s maken zat er deze dag niet bij, want we waren voornamelijk aan het oefenen. Met uiteraard maar één doel voor ogen: tijdens de volgende reis op zoek naar die ene fantastische foto.
Een half jaar aanwezig in bloggersland. Wat gebeurde er afgelopen kwartaal?
Ineens is het alweer juli en hebben we de eerste hittegolf achter de rug. Nederland ging zuchtend en steunend gebukt onder de hete temperaturen. Het was ook heet, maar het voelde in ieder geval wel aan als zomer.
Voordat we de zomermaanden verder ingaan, is het tijd voor een terugblik. Inmiddels zijn Meisje van de Wereld en ik innig met elkaar verbonden en voelt het alsof ik dit al mijn hele leven doe. Maar ik ben toch pas een half jaar bezig.
De afgelopen maanden waren er hoogtepunten en dieptepunten. Tijd voor een terugblik op het afgelopen kwartaal.
Kijk je met mij mee wat er afgelopen kwartaal gebeurde?
Mijn eerste indrukken van de Dominicaanse Republiek
We stappen uit het vliegtuig en een beklemmende warmte komt ons tegemoet. Na de frisse airco in het vliegtuig moeten we nog omschakelen. Als ik om mij heen kijk, zie ik voor het eerst een luchthavengebouw waar ik vrolijk van word. De lokale architect zorgt voor een Caribisch tintje en met de rieten daken lijkt het bijna alsof we een gezellige strandtent binnen komen.
De eerste stop is bij een balie, waar we tien euro betalen voor een soort visum. De man ziet een twintig euro biljet in mijn handen, is blij dat hij het verhaal niet voor de zoveelste keer uit hoeft te leggen en pakt het biljet gretig aan.
We sluiten aan in de volgende rij en wachten tot we de douane door mogen. De man die de stempels in het paspoort verzorgt, kletst gezellig met zijn collega. Mijn Spaans is verre van vloeiend, dus het kan zomaar gaan over de wasmachines die bij de lokale verkoper in de aanbieding zijn.
Pats, boem, onze stempel staat erin en we lopen door naar de bagage…
Benieuwd hoe mijn eerste indrukken zijn van de Dominicaanse Republiek?
Reizen is geweldig, maar die tas inpakken… Wat een drama!
Er zijn maar weinig dingen die ik niet leuk vind aan reizen. Zelfs vroeg opstaan doe ik met plezier en vaak is dat het enige moment dat ik voor de wekker al wakker ben. Verder is vroeg opstaan echt niet voor mij uitgevonden, al heb ik dus zo mijn momenten.
Maar die tas inpakken…ik vind het één grote ramp. Ik krijg het elke keer voor elkaar om alles op het laatste moment te doen. Het maakt niets uit dat ik al weken of maanden weet wanneer ik vertrek.
Daarnaast ben ik niet snel met inpakken en slingert er overal wel iets door het huis. Al schijnt dit wel vaker te gebeuren als ik mijn wederhelft geloof, maar die discussie bewaar ik maar voor achter de schermen.
Vandaag is het dus weer zo’n dag. De dag dat ik mijn tas mag inpakken en als een kip zonder kop door het huis loop…
Wil je weten hoe ik als kip zonder kop rond loop?
Klein Zwitserland in Luxemburg. Een paradijs in het groothertogdom
Het is nog vroeg in de ochtend als we in Mullerthal aankomen. Luxemburg-stad hebben we achter ons gelaten en we bevinden ons in een totaal andere wereld. Een wereld die Klein Zwitersland heet of om het exotischer te laten klinken: Petite Suisse.
Wandelaars kunnen hier hun hart ophalen, want de borden wijzen in de richting van de verschillende wandelpaden. En dat zijn er behoorlijk veel. Vol goede moed stappen we uit de auto, we trekken de veters van onze schoenen nog eens extra aan en maken we ons klaar om de bossen in te duiken.