Hoe gaat het 4 maanden na de revalidatie?
Het is alweer bijna vier maanden geleden dat ik voor het laatst naar buiten stapte bij het revalidatiecentrum. Een gevoel van blijdschap en trots overheerste op dat moment, omdat ik zoveel had bereikt en uitkeek naar de toekomst.
Voor mijn gevoel kon ik de wereld aan en ik stond te trappelen om weer aan de slag te gaan met allerlei leuke dingen. De tijd vloog voorbij de afgelopen maanden en regelmatig krijg ik nog van mensen om mij heen de vraag hoe het nu gaat. Nou dat vertel ik je vandaag.
De eerste weken na de revalidatie
Tsja, dan ben je klaar en denk je de hele wereld aan te kunnen, maar stiekem viel dat nog wel tegen. Het bekende zwarte gat stond wagenwijd voor mij open en ik vond het behoorlijk tegenvallen om ineens zelf een invulling aan mijn dag te geven.
Twee weken later ging ik op vakantie naar de Dominicaanse Republiek en ik streepte nog net niet de dagen af totdat we op Schiphol stonden. Na een heerlijke week op dit mooie eiland leek het zwarte gat echter nog wel groter en ik durf nu wel de conclusie te trekken dat ik niet te genieten was. Martijn stuurde mij op dat moment ongetwijfeld het liefst met een enkeltje weer terug naar de Dominicaanse Republiek.
Langzamerhand wist ik gelukkig mijn draai weer te vinden en voordat ik het wist stond ik vier à vijf keer per week in de sportschool mijn lovehandles te verbranden. Met als resultaat dat de weegschaal na een aantal weken toch zes kilo minder aangaf en mijn broeken schreeuwden om een riem. Joepie, daar werd ik blij van. Die zes kilo waren er de afgelopen anderhalf jaar stiekem bijgekomen, maar het was heerlijk om weer afscheid te nemen.
Op de tennisbaan
Een absoluut juichmoment was er in juli toen ik voor het eerst weer een balletje ging slaan op de tennisbaan. Tijdens de revalidatie had ik dit langzaam weer opgebouwd, maar in een sportzaal tennissen is toch wel anders dan op de baan.
Met mijn moeder, zusje en nichtje gingen we op een zonnige zaterdagochtend tennissen, om er vervolgens twee uur later pas vanaf te komen. Weliswaar moest ik af en toe pauze houden om mijn arm rust te geven en mijn backhand en service lieten alles te wensen over, maar het was zo heerlijk om weer lekker tegen die bal te rammen.
Voor mij was dit het beslissende moment om weer lid te worden bij een tennisvereniging. Eind augustus deden Martijn en ik gelijk mee met een invitatietoernooi om wat mensen te leren kennen. Inmiddels woon ik ruim zes jaar in Den Bosch, maar aangezien ik meer dan de helft van de tijd geblesseerd was, heb ik hier op de tennisbaan nog niet veel mensen leren kennen.
In mijn enthousiasme tenniste ik wel te lang door en daar werd ik de rest van de week flink aan herinnerd door mijn arm. Maar de volgende dag met spierpijn opstaan in elke vezel van mijn lijf, omdat ik weer had getennist, was toch een heerlijk gevoel.
Mijn carrière nieuw leven inblazen
Op een gegeven moment kreeg ik mijn dagelijkse leven toch weer aardig op de rit. Met sporten, bloggen en onze reis naar Zuid-Afrika uitzoeken, kwam ik de dagen aardig door. Ik zit nu af en toe een dag bij Martijn en zijn collega’s van Brand New Journey op kantoor. Een welkome afleiding van de vier muren thuis.
Het is dus weer tijd voor een nieuwe toekomst. Op het moment ben ik bezig om uit te stippelen wat ik wil gaan doen qua werk. Er borrelt van alles in mijn hoofd en ik ben bezig met gesprekken om de mogelijkheden te bekijken. Hoe en wat vertel ik je zodra de knoop is doorgehakt, maar de kans is groot dat ik binnenkort een afspraak maak bij de Kamer van Koophandel om als zzp’er aan de slag te gaan.
Ja, dat vind ik dus enorm spannend. Dan wonen we straks met twee zelfstandigen onder één dak. Hoewel Martijn inmiddels al een tijdje bezig is, startte hij in mei samen met nog drie anderen een nieuw bedrijf. Ze timmeren al flink aan de weg, maar het is toch altijd spannend waar het op uit gaat lopen.
Ik kan nog twintig scenario’s bedenken waarom ik het niet moet doen, maar tegelijkertijd is dit een mooi moment om de kans te wagen. In loondienst kan altijd nog. De komende tijd staat dus in het teken van knopen doorhakken. Gelukkig ben ik daar ontzettend goed in;-).
Wat heerlijk dat je weer gaat tennissen, dat moet een geweldig gevoel zijn geweest de eerste keer weer op de baan! En spannend, het freelance-leven is soms best zwaar maar uiteindelijk ook best verslavend als alles eenmaal op de rit is. Succes met knopen doorhakken! 🙂
Ja, dat geloof ik meteen. Dank je wel, gaat uiteindelijk vast lukken;-)
Wat fijn dat je je na vier maanden zo goed voelt! Ik vind tennissen vreselijk, maar ontzettend grappig om te lezen dat jij daar dan zo gelukkig van wordt, haha. En wat leuk dat je misschien het zzp’pad gaat bewandelen, veel succes met alle borrelende plannen! 🙂
Haha, smaken verschillen he;-). Dank je wel!
Fijn dat je weer kan tennissen! Wat een vooruitgang zo alles bij elkaar. Je inzet wordt beloond 🙂
Ja, heel fijn! Het is inderdaad niet voor niets geweest:-)
Wat fijn dat het goed met je gaat! En heel spannend om een knoop door te hakken over wat je nu wil gaan doen. Snap helemaal hoe je je voelt. Wij vertrekken volgende maand op reis, maar het is voor mij nog een heel groot vraagteken wat ik daarna wil gaan doen. Ik vind het heel moeilijk…
Ja, zeker fijn! Spannend hoe het bij jou gaat verlopen. Hoe lang ga je op reis?
Ruim vijf maanden. We komen eind maart weer terug 🙂
Wat lekker zeg, geniet ervan!
Fijn om te lezen dat het beter gaat! Ik had je vorige post niet gelezen dus ik heb die ook beleken. Heftig allemaal 🙁 . Je moet nu inderdaad je hart volgen ( ga ik ook doen). En dan komt het vast goed!
Dat denk (en hoop) ik inderdaad ook! Fingers crossed;-)
Mooi hoe je het omschrijft; ik kan wel 20 redenen verzinnen om het niet te doen. Zo is het maar net! Geniet van de spannende momenten, ik ben benieuwd naar je volgende update!
Dank je wel! Af en toe is het niet genieten met die 20 redenen om het niet te doen, dus ik moet maar snel een knoop doorhakken;-)
Wat fijn dat het een stuk beter met je gaat! Goed dat je weer bent gaan tennissen, dat lijkt me echt een heerlijk gevoel voor jou. En 6 kilo kwijt in een paar weken? Respect! Het komt qua vast ook helemaal goed joh, ga ervoor & maak er wat moois van! Good luck!
Dank je wel Marcella! Het komt zeker goed;-)
Jeetje, wat kan er dan veel gebeuren in 4 maanden. Wat fijn dat je weer kan tennissen en spannend dat je als zzp-er aan de slag gaat… leuke nieuwe uitdaging! Veel succes!