Op bezoek bij een lokale school op de Dominicaanse Republiek

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Op ongeveer een half uur rijden van Punta Cana komen we terecht op een kleine, lokale school. De kinderen hebben op dat moment vakantie, maar krijgen wel ieder dag een maaltijd.

Alle reden dus om naar school te gaan, want de ouders hebben het in dit dorp verre van breed. Op het moment dat wij aan komen rijden, komen de kinderen in no-time uit alle hoeken vandaan. Kleine peuters die net kunnen lopen tot aan de oudere kids die richting de puberteit gaan.

Maak kennis met de kinderen van de Dominicaanse Republiek. De kinderen waarvan de toekomst onzeker is, maar het zijn ook de kinderen die je verwarmen met hun ondeugende glimlach.

Een dag weg uit het resort

Tijdens onze week naar de Dominicaanse Republiek zijn we meer weg uit het resort dan dat we de All-Inclusive formule uitbuiten. We gaan een dag met Wimpy op pad, waarbij we de leefomstandigheden van de lokale bevolking zien.

Tijdens deze dag bezoeken we ook een lokale school en deze activiteit maakt de meeste indruk. We zien hoe de kinderen leven en welke kleding ze dragen. We zien hoe ze vechten als dieren om een armbandje of een lolly. De kinderen maken een onuitwisbare indruk en nog regelmatig denk ik aan ze terug.

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

De eerste kennismaking

De eerste ontmoeting met de kids verloopt rustig. Ze kijken ons afwachtend aan en staan rustig naast elkaar. Ze zetten al gauw het schoollied in en uit volle borst zingen ze mee.

We nemen een kijkje in het klaslokaal en zien waar de kinderen normaal gesproken in de schoolbanken zitten. De lerares is ook aanwezig en vertelt hoe weinig er bij de kinderen blijft hangen. Het ene moment probeert ze de kinderen iets bij te leren, maar twee weken later kan ze opnieuw beginnen.

We krijgen onderweg al te horen van Wimpy hoe de kinderen hier worden opgevoed. Normen en waarden lijken niet te bestaan. Vanuit huis wordt er weinig gestimuleerd voor de kinderen, waardoor het lastig is om uit de vicieuze cirkel te komen.

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Leven en overleven

Voordat we met deze excursie op pad gaan, verzamelen we spullen om mee te nemen. Pennen, notitieboekjes, armbandjes, een lippenstift die ik alleen met carnaval op durf te doen en shampoo uit het hotel.

Het moment dat de tas tevoorschijn komt, veranderen de kinderen in beesten. We zijn bijna ons eigen leven niet zeker, want de kinderen duiken vol op elkaar en op de tas met spullen. Zelden heb ik zoiets gezien.

Op dat moment sta ik zo tegen de muur geklemd, dat ik niets anders kan doen dan mijn fotocamera omhoog houden en foto’s te maken van dit tafereel. Uiteindelijk zien we een jongetje er met de armbandjes vandoor gaan. Het gaat er blijkbaar niet om wát je hebt, maar dát je iets hebt. Bizar.

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Fotoreportage met de kinderen

Op een gegeven moment laat ik de kinderen zichzelf terug zien op mijn camera. Dat vinden ze geweldig. Vervolgens is het hek van de dam en roept de één na de ander ‘photo, photo’. Het ijs is gebroken en een paar honderd foto’s verder heb ik alle kinderen er meer dan eens op staan.

Ik vind het heerlijk om zo contact te leggen met de kids en ze te zien lachen. Kinderen met zo weinig bezittingen, maar wat kunnen ze genieten van het fotomoment. Voorzichtig proberen ze een paar Engelse woorden uit en nieuwsgierig komt er een ‘What’s your name?’ uit.

Zelfs het kleine ventje hieronder duwt met zijn kleine handen de camera naar beneden om te kijken.

Dominicaanse Republiek-Punta Cana-locals-school-kinderen Dominicaanse Republiek-Punta Cana-locals-school-kinderenDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta CanaDominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Terug naar de Dominicaanse Republiek

Alleen al deze activiteit zorgt ervoor dat ik nog eens terug zou willen naar deze kinderen. Een volgende keer bereid ik me beter voor, al wisten we in Nederland nog niet dat we dit gingen doen. Kleding, schoenen, slippers en speelgoed.

Ik wil grote voorraden meenemen om deze kinderen een beter leven te geven. Op veel plekken ter wereld leven kinderen in armoede. Op het moment dat je het zo van dichtbij meemaakt, wil je er met je hele lichaam iets aan doen.

Ik heb Wimpy een tijdje geleden foto’s gemaild van de kinderen. We spraken op de Dominicaanse Republiek af dat hij deze zou uitprinten en op de school ging ophangen. Ik ben benieuwd of dit nog is gelukt en wat de reactie van de kinderen is.

Als we vertrekken bij de school zwaaien de kinderen ons uit en rennen een stukje achter ons aan. We zwaaien nog een laatste keer. Wie weet, tot ziens…

Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana Dominicaanse Republiek-Wimpy Punta Cana-kinderen-school-Punta Cana

Bezocht jij wel eens een lokale school tijdens één van je reizen?

4 Reacties

  1. Wat bijzonder! Het komt me ook heel bekend voor. Zo’n 10 jaar geleden deed ik vrijwilligerswerk op een basisschool in Ghana. Zeer arme kinderen die niet eens een potlood hadden. Maar als ze zonder potlood of pen op hun schoenen met gaten naar school kwamen, werden ze door de lerares die werkelijk niets deed geslagen. Ik kon het gelukkig een maandje overnemen van deze lerares, wat niet makkelijk was. Ik had ook van alles meegenomen voor de kids, van stickers, simpele gekleurde blaadjes waar ze helemaal gek van werden, tot voetballen en ballonnen. Geweldig vonden ze dat. Maar zo blij als de kinderen zijn, zo corrupt en oneerlijk waren de docenten. Als ik een docent een bal gaf om met de kinderen te spelen nam hij dat gewoon mee naar huis voor zijn eigen kinderen. Vreselijk vond ik dat. Daarom heb ik niets extra’s achter gelaten op de school, behalve de papieren en pennen die ik al gegeven had. Want ik wist dat alles in de verkeerde handen zou komen. Beter is om jezelf in te zetten, al verbetert daar op lange termijn niets mee. Het enige verschil dat je maakt is de kinderen even gelukkiger te zien en ze hopelijk iets te kunnen leren. En voor mij ook een mooie ervaring.

    1. Jeetje, wat erg dat die docenten van alles meenamen. Ik snap dat je dan niets achterlaat. Wel mooi dat je de kinderen toch mooie momenten hebt kunnen bezorgen!

  2. Wat een prachtige foto’s! Ik ken het gevoel dat je maag even omdraait als je dit soort situaties ziet en dat je inderdaad iets wilt doen voor zulke kinderen. Ik heb een paar jaar terug in een studiehuis in Indonesie lesgegeven. Voornamelijk over journalistiek (mijn vak) en fotografie, sommige kinderen waren echt natuurtalentjes met de wegwerpcamera’s. Maar soms ook danslessen of zwemlessen, aangezien ik het maf vond dat kinderen die bij de zee wonen niet konden zwemmen en soms dus zelfs verdrinken als ze het water in gaan. Vorig jaar ben ik de kindjes opnieuw gaan opzoeken en hoewel er wat nieuwe gezichten waren was het fantastisch om de meesten weer te zien. Je kunt misschien weinig aan hun toekomst doen, maar die kleine fijne momenten zijn voor kinderen volgens mij belangrijker dan we ons soms beseffen. Hopelijk heeft jullie gids de foto’s voor de kinderen kunnen uitprinten! 🙂

    1. Dank je wel! Wat leuk dat je de kinderen weer bent gaan opzoeken zeg. Ik hoop dat het ook zeker gelukt is met de foto’s ja!

Leave a Reply to Jessica Annuleren