Getrouwd met een reisgek. Dan kom je nog eens ergens

Reisblog-Meisje van de Wereld

‘Getrouwd zijn met een reisblogger. Het zal je maar gebeuren.’

De titel van het laatste artikel op Meisje van de Wereld. Eentje die het één en ander losmaakt en veel reacties oproept. Vooral partners van de reisfanaten zijn het hier roerend mee eens.

Maar is het nou echt zo erg om met een reisblogger getrouwd te zijn? Helemaal niet! Het brengt actie en avontuur in je leven. En wie is er nou perfect? Niemand…dus ook een reisblogger heeft soms vervelende trekjes.

1x per jaar op vakantie is véél te weinig

Nou en of, dat is inderdaad véél te weinig. Ik heb nooit vakantiedagen over en dit gaat mij waarschijnlijk ook nooit gebeuren. Uitbetalen is lang niet altijd interessant en daarnaast werk je er hard voor. Ze hebben die dagen toch niet voor niets uitgevonden?

Naast het feit dat één keer per jaar veel te weinig is, duurt het mij nooit lang genoeg. Af en toe een weekje weg is prima, maar om echt meegenomen te worden in een land en een cultuur ben ik er toch graag een paar weken. In november gaan we naar Zuid-Afrika en de bedoeling is in eerste instantie om drie weken te gaan. Maar ‘mijn’ route past niet in drie weken. Het wordt dus óf schrappen óf langer gaan.

Martijn kijkt nogal moeilijk als ik het over 3,5 week heb. Maar de schat krijgt het niet over zijn hart om mij teleur te stellen en niet naar de Drakensbergen en Lesotho te gaan. Zodra ik een paar minuten later ‘toestemming’ krijg, zit ik al met de iPad voor mijn neus om de tickets te boeken. Stel je voor dat hij zich nog bedenkt…

Maar zoals manlief zelf al aangeeft: hij kwam eerst nooit verder dan Spanje. Daar is overigens niets mis mee, maar dan had hij niet als Tarzan door de jungle geslingerd, een sigaar gerookt in Cuba of op een surfplank in Australië gestaan. Een schat aan ervaringen die hij nooit meer vergeet.

Plannen, plannen, plannen

Martijn zoekt het liefst ieder jaar een nieuwe televisie uit. Daar vind ik dan niet zoveel aan, maar een reis uitpluizen…dat is een heel ander verhaal. Misschien is het maar goed dat ik dit op mij neem. Als Martijn net zo lang doet over het uitzoeken van een reis als de plinten tegen de muur vast maken, gaan we pas in 2018 naar Zuid-Afrika;-).

Op het moment dat we beslissen dat de volgende reis richting Zuid-Afrika gaat, kan ik vooral niet wachten en het op mij af laten komen. Dan MOET ik uitvogelen wat er te doen is, wanneer we het beste kunnen gaan en wat het allemaal kost.

En ach, geef je alles uit handen dan loop je het risico in Barbie’s poppenhuis te overnachten. Het is absoluut waar, want de kamer in Kaapstad ziet er ontzettend bling-bling uit. En nee, dit heb ik vooraf niet overlegd, maar gewoon geboekt.

Om Martijn rustig te waarschuwen, stuur ik hem de volgende ochtend een mailtje als hij aan het werk is.

‘Sorry schat…je gaat deze kamer zo lelijk vinden. Maar het is nog de enige met een kingsize bed, anders wordt het een twijfelaar.’

‘Kanonnen… dat is wel heel erg roze…‘ De reactie spreekt voor zich.

In het verleden heb ik vaak genoeg geprobeerd om hem er wel bij te betrekken.

‘Kijk eens, ik heb zoiets gaafs gevonden. Zal ik dit voor ons boeken?’

‘Hmm…prima.’

Met zo’n reactie kan ik niet zoveel. Nul enthousiasme en nul moeite om zich erin te verdiepen. Het gaat pas leven als we in het land zelf zijn. Dus dan zit er niets anders op dan Barbie’s poppenhuis op de koop toe te nemen. Jammer schat.

La Rose B&B-Kaapstad-Capetown

De familie Blogsma

Martijn is al jaren bezig met bloggen en maakt hier zelfs zijn werk van. En met succes mag ik toch wel zeggen. Een paar jaar geleden zegt hij ineens: ‘Ik ga bloggen voor opdrachtgevers’. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Wat ga je doen? Daar is toch geen cent mee te verdienen?’.

Nou blijkbaar wel dus. Hij is degene die mij op het idee brengt om een reisblog te starten. Het begint met een les WordPress, daar heb ik geen kaas van gegeten, en Martijn leert mij de social media foefjes bij. Ik laat hem af en toe een artikel lezen voor feedback en hoop elke keer maar weer dat de rode aantekeningen minder worden.

Binnenkort begint hij aan zijn eigen reis. Samen met drie andere ondernemers begint hij aan een Brand New Journey. Daar ben ik dan weer trots op; hij heeft dat toch voor elkaar weten te boksen met zijn nieuwe collega’s.

De afgelopen jaren heb ik het al geleerd van de beste. Volgens hem luister ik niet naar zijn tips, maar wie vertelde mij ook alweer dat ik ‘social’ aanwezig moet zijn? Daar luister ik toch juist heel goed naar…

Elkaar vrijlaten is het motto

Al vinden we het reizen samen enorm leuk om te doen, het zal nooit zo’n passie worden voor Martijn als voor mij. Maar dat geeft niet. We verschillen in veel dingen als dag en nacht, maar laten elkaar vrij om onze eigen dingen te doen.

Daarom ga ik binnenkort met een vriendin naar de Dominicaanse Republiek. Martijn geniet dan ondertussen van zijn weekje vrij, zoals hij het zelf zegt.

Een lange wereldreis maken is nog steeds mijn ultieme droom. Daar moet ik gewoon maar wat langer de tijd voor uittrekken om Martijn zo gek te krijgen.

Afgelopen weekend keken we samen naar de laatste aflevering van seizoen 2 van The Blacklist. Het lukt me vrij aardig om mijn aandacht erbij te houden. Op het einde gaat het toch even mis. Met mijn telefoon in de hand vraag ik aan Martijn: ‘Wat zei Reddington nou als laatste tegen Liz?’

8 Reacties

  1. Wat een leuke follow-up! En je hebt helemaal gelijk – het is zo belangrijk om elkaar vrij te laten, te zorgen dat ieder zijn eigen ‘ding’ heeft en dat je zowel jullie als stel als jezelf blijft ontwikkelen. Leuk stuk 😀

    1. Dank je wel Jessica!

  2. Grappig om te lezen 🙂 Ik denk dat je gelijk hebt wanneer je zegt dat je elkaar vrij moet laten. Je hoeft niet perse van dezelfde dingen te houden om gelukkig te zijn. Als je elkaar maar uitdaagt en vooral je eigen dingen blijft doen.

    Ik denk dat mijn vriend net zoveel van reizen houd als ik, dus bij mij is het nooit zo’n probleem als ik weer een keer een reis voorstel. Al zou zo’n roze kamer het waarschijnlijk niet redden, dan maar met z’n 2en op een twijfelaar 😉

    1. Haha, dat is het risico van het niet helpen uitzoeken;-)

  3. Haha ik krijg inmiddels van vriendlief vaak ook de vraag of we “nu eens gewoon op vakantie kunnen gaan”. Zonder bloggen, interviews houden, social media checken et cetera. Maar goed, hij mag dan ook wel vaker mee gaan, dus wat dat betreft vindt hij het niet heel erg 🙂

    1. Haha, nou die kans is waarschijnlijk niet zo groot. Maar vaker meegaan is toch een hartstikke leuk voordeel;-)

  4. Leuk om ook jouw kant van het verhaal te lezen. Ook herkenbaar! Mijn vriend meekrijgen op een lange wereldreis is helaas onbegonnen werk…ik hoop dat het jou ooit lukt. In ieder geval succes ermee 🙂

    1. Dank je wel! En het gaat een uitdaging worden, maar wie weet lukt het nog eens;-)

Laat een reactie achter